روز ۲۶ سپتامبر هرسال به عنوان روز جهانی “پیشگیری از بارداری” نامگذاری شده است و هدف آن آگاه‌سازی زنان در سراسر دنیا در مورد بارداری برنامه‌دار و همچنین حفظ سلامت جسمانی و روانی مادران و فرزندان است.
این کمپین که در سال ۲۰۰۷ راه‌اندازی شد بر آن است تا با اطلاع رسانی به زنان و مردانی که در سنین باروری قرار دارند، درمورد روشهای جلوگیری از بارداری ناخواسته اطلاع‌رسانی کرده و آنان را قادر سازد تا به انتخاب‌های آگاهانه که ضامن سلامت رابطه جنسی و تشکیل خانواده است، روی آورند.
گرچه پیشرفت علم و تکنولوژی بر روی متنوع و کارآمد شدن روشهای پیشگیری از بارداری اثر داشته است، اما دغدغه جلوگیری از بارداری به بیش از ۱۵ قرن قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
در یافته‌های باستان‌شناسی نوشته‌هایی برروی پاپیروس‌های مصر باستان کشف شده که نشان می‌دهد در مصر باستان استفاده از عسل و صمغ گیاهی برای جلوگیری از ورود مایع منی به داخل واژن صورت می‌گرفته است.
پس از میلاد مسیح استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری برای پیروان این آیین ممنوع اعلام شد تا اینکه در قرن نوزدهم و بیستم میلادی جنبش‌هایی در بریتانیا و سایر کشورهای اروپایی در لزوم استفاده از این روش‌ها برای کنترل بارداری به راه افتاد.
این جنبش‌ها به تدریج به کشورهای دیگر از جمله آمریکا کشیده شد تا سرانجام در میانه قرن بیستم جلوگیری از بارداری به عنوان یک عمل بهداشتی از سوی انجمن‌های پزشکی در کشورهای گوناگون به تصویب رسید.
روشهای جلوگیری از بارداری به طور کلی به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
- آمیزش جنسی امن
- پیشگیری هورمونی
- پیشگیری با استفاده از قرارد دادن ادوات پیشگیرنده در داخل واژن و رحم
- عقیم سازی
- روشهای رفتاری
روشهای جلوگیری از بارداری در هر فرد نتایج متفاوتی دارد که باید با توجه به سن افراد، وضعیت سلامت آنان، تصمیم برای بارداری در آینده، تناوب برقراری رابطه جنسی و غیره با مشورت پزشکان، پرستاران و ماماها صورت بگیرد.